Μια μέρα διαβάσαμε το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο». Η φάλαινα αυτή ζούσε στη θάλασσα μιας χώρας που ονομάζεται Βαραδουάη. Τα παιδιά ρώτησαν αν υπάρχει αυτή η χώρα και εγώ εξήγησα πως δεν υπάρχει, αλλά ο Τριβιζάς συνηθίζει να φτιάχνει δικές του λέξεις που δεν υπάρχουν στη γλώσσα μας ,βάζοντας στη σειρά συλλαβές όπως κάναμε και εμείς όταν παίζαμε με τις συλλαβές. Αυτό μας έδωσε την ιδέα να παίξουμε ξανά με τις συλλαβές αυτή τη φορά με σκοπό να δώσουμε ένα φανταστικό όνομα στη δική μας φανταστική χώρα.
Αυτό ενθουσίασε τα παιδιά! Έτσι κάθε παιδί επέλεγε πόσες και ποιες συλλαβές ήθελε να χρησιμοποιήσει -εγώ βοηθούσα διαβάζοντας αυτό που έγραφαν και αυτά κάθε φορά ξεκαρδίζονταν στα γέλια!
Έπειτα κάθε παιδί έγραψε σε ένα λευκό χαρτί το όνομα της χώρας του και
στην συνέχεια την ζωγράφισε όπως την φανταζόταν.
Η χώρα μου έχει ουρανό άλλοτε μπλε και άλλοτε πορτοκαλί.Εχει 5 ήλιους.Εχει βουνά,σπίτια,χορτάρι και δέντρα που μιλάνε.
 |
| Η χώρα μου έχει κόκκινο ουρανό και μεγάλα λουλούδια.Στη χώρα μου ζουν κουνελάκια και νεράιδες. |
 | |||
| Η χώρα μου έχει ιπτάμενες καρδούλες και μονόκερους.Ενα ουράνιο τόξο κρατάει τους ανθρώπους να μην πέσουν στη θάλασσα. |
 | |
| Στη χώρα μου η θάλασσα είναι πολύχρωμη και έχει φάλαινες. Ο ουρανός είναι πορτοκαλοκίτρινος και έχει πάντα ένα ουράνιο τόξο.Στη χώρα μου υπάρχουν ιπτάμενες καρδούλες και τα λουλούδια έχουν πρόσωπο και μιλάνε. |
 |
| Η χώρα μου εχει πορτοκαλί ήλιο με μωβ ακτίνες.Εχει πουλιά,σπίτια,δέντρα και ιπτάμενους αστερίες. |
Η χώρα μου έχει νεράιδες που κάνουν μαγικά και βγάζουν μπαλάκια.Στη χώρα μου ο ουρανός είναι πολύχρωμος και ο ήλιος μωβ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.